Kancer žučne kese počinje u samoj žučnoj kesi. To je mali, kruškoliki organ, sa desne strane stomaka, tačno ispod jetre. Ona skladišti žuč, tečnost za varenje koji proizvodi jetra.
Kancer žučne kese je prilično rijetka bolest i kada se otkrije na vrijeme šanse za oporavak su izuzetno dobre. Međutim nesreća je što se ova bolest uglavnom otkriva u kasnoj fazi kada je prognoza prilično loša.
Kancer žučne kese je teško dijagnostikovati jer često ne daje nikakve simptome. Takođe, skrivena priroda ovog organa omogućava kanceru da raste a da pri tome ne bude otkriven.
Simptomi kancera žučne kese mogu biti sledeći:
Bol u gornje desnom dijelu stomaka.
Nadimanje u stomaku.
Svrab kože.
Groznica.
Gubitak apetita, mučnina.
Žuta prebojenost bjeloočnica, a zatim i kože i sluzokože.
Stručnjaci smatraju da kancer žučne kese počinje od mutacije u molekulu DNK, Mutirane ćelije se nekontrolisano razmnožavaju i stvaraju tumorsku masu koja se može proširiti i na druge organe.
Karcinom žučne kese počinje u žlijezdanim ćelijama koje oblažu unutrašnju površinu žučne kese i koje stvaraju žuč. Ova vrsta raka se naziva adenokarcinom.
Faktori koji povećavaju rizik od karcinoma žučne kese.
Pol. Kancer žučne klese je češći kod žena.
Gojaznost i pušenje povećavaju rizik.
Godine života. Rizik se povećava sa godinama starosti.
Kamen u žučnoj kesi. Kancer žučne kese se češće javlja kod ljudi koji su imali kamen u žučnoj kesi u prošlosti.
Druga stanja i bolasti žučne kese. Rizik od pojave karcinoma žučne kese povećavaju hronične infekcije žučne kese, porcelanska žučna kesa, cista holedohusa, polipi žučne kese.
Dijagnoza
Dijagnoza kancera žučne kese. Rana dijagnoza najčešće nije moguća. Kod osoba sa visokim rizikom, npr žene sa kamenom u žučnoj kesi radi se detaljna procjena. Metode dijagnostike koje pomažu jesu ultrazvuk stomaka, magnetna rezonanca, CT, MRCP- magnetna holangiopankreatografija (snimanje žučnih i pankreasnih kanala). Biopsija je jedini metod koji može kazati o prirodi tumora.
Terapija
Terapija kancera žučne kese je hirurško odstranjenje žučne kese sa dijelom jetre i zahvaćenim limfnim čvorovima. Kod pacijenata sa lošom prognozom vijek preživljavanja je godinu dana nakon operacije. Kada operacija nije moguće radi se palijativna hirurgija i ugrađuje se bilijarni stent da bi se omogućio protok žuči i smanjila žutica. Nakon operacije uvodi se hemioterapija i radiotetrapija.
