Da je danas živ, Dragomir Bojanić, ovog juna napunio bi 90 godina. Jedan od najlegendarnijih glumaca sa ovih prostora, umjetnik koji je “oživio“ neke od najkultnijih likova srpskog filma i čovjek koji je zasmijavao milione gledalaca u najranijem djetinjstvu doživio je veliku tragediju.
Sjećanje na nju nosio je duboko u srcu iako nije dozvolio da mu ona obilježi život. Čuveni Gidra je rođen 13. juna 1933. godine u Kragujevcu, ali ni po čemu nije imao djetinjstvo dostojno običnog djeteta. Još u najranijoj mladosti ostao je siroče!
Njegova majka Novka umrla je od tuberkuloze dok je Gidra bio jako mali, ali to nije bio kraj tragedije za porodicu Bojanić. Kada je Gidra imao nepunih deset godina njegovog oca Jovana – Jocu, oficira srpske vojske streljali su 1943. tokom Drugog svjetskog rata.
I tako je Dragomir ostao potpuno sam. U potrazi za načinom da se prehrani i što prije pronađe zanimanje od kojeg će moći da “zaradi svoj hljeb“ završio je srednju školu za preradu mesa, voća i povrća u rodnom gradu i nakon mature se zaposlio u fabrici konzervi “Crvena zvezda“.
“Po profesiji sam zanatlija. Imam kvalifikaciju stečenu u STŠ Kragujevac, hemijsko-tehnološki odsjek. Glumom sam počeo da se bavim po potrebi službe, u kragujevačkoj fabrici konzervi “Crvena zvezda“. Zatim sam preko amaterskog pozorišta “Sveta Mladenović“ došao u Kragujevačko narodno pozorište, čiji sam član dugo bio“, ispričao je Gidra u jednom intervjuu s početka sedamdesetih godina prošlog vijeka.
Upravo tu, u ansamblu ujmetnika u Kragujevcu dogodilo se jedno malo čudo koje je omogućilo mladom Dragomiru da svoj raskošni talenat pokaže i izvan granica Kragujevca.
Naime, priča kaže da su njegove kolege zajedničkim snagama sakupile novac koji je pomogao Gidri da ode u Beograd i upiše Akademiju. “Upao“ je iz prve i to u klasu čuvenog Raše Pavlovića i već na prvoj godini počeo da igra u Narodnom pozorištu. A, ostalo je historija…
(Kurir)
