Koristivši prije svega svoju pamet, pa tek onda svoju ljepotu, princeza Olivera postala je miljenica Sultana.
Olivera Lazarević bila je najmlađa kćerka kneza Lazara i kneginje Milice. Poslije Lazareve smrti na Kosovskom boju, kneginja je bila primorana da svoju najmlađu, a istovremeno i najljepšu kćerku preda turskom sultanu Bajazitu u harem.
Odluku o slanju Olivere u harem donio je Državni sabor 1389. godine.
Srpski narod je, prema predanjima, iz Kruševca ka Drenopolju, put Oliveri posuo ružama.
A među mnogim ženama u haremu, Olivera je postala jedna od četiri sultanove zakonite žene – kadune.
Između sultana Bajazita i Olivere rodila se ljubav. Ona je bila veoma poštovana, te joj je dozvoljeno da zadrži i svoju vjeru među muslimanima. Svoj položaj Olivera je koristila da pomogne srpskom narodu.
Olivera je bila mudra žena iznad svega. Više je koristila svoju pamet, nego ljepotu, i tako uspjela da postane sultanova miljenica.
Harem je bio složeno, opasno i zatvoreno društvo, izolovano od stvarnosti i spoljašnjeg svijeta. Samo četiri hasećije, koliko je propisivao šerijat, mogle su stupiti u šerijatski brak i nazivane su kadunama, a ako rode sinove baš-kadunama.
Vješto izbegavajući intrige i strogu hijerarhiju našla je put do Bajazitovog srca. Kao njegova miljenica uspjela je da pomogne svojoj zemlji. Ovakvim ponašanjem pokazala je izuzetnu diplomatsku mudrost.
Zahvaljujući njenoj sposobnosti i uticaju koji je imala nad samim Bajazitom porodica Lazarevića zauzela je vrlo povoljan položaj na turskom dvoru.
U haremu je provela 12 godina i po povratku u Srbiju bila je Despotov vjerni pratilac i savjetnik, vodila je politički diplomatske odnose sa turskom vlašću, jer je dobro poznavala tamošnje vladare.
Poslije bitke kod Angore (Ankare) 1402, gde je tatarski Emir Tamerlan nanio težak poraz Osmanlijama i zarobio sultana Bajazita, zarobljeništva je dopala i Olivera.
Prema osmanskoj tradiciji, Bajazit je 8. marta 1403. u tatarskom ropstvu na kraju izvršio samoubistvo zbog sramote koja je bila nanesena Oliveri.
Olivera je oslobođena iz zatočeništva tokom 1403. zahvaljujući poslanstvu koje je njen brat Stefan Lazarević poslao Tamerlanu.
Vratila se u Srbiju 1403. godine i nešto kasnije se trajno nastanila na dvoru svoga brata despota Stefana u tadašnjoj prestonici Beogradu. Sve do njegove smrti.
Princeza Olivera nije se više udavala i nije imala potomaka. Smatra se da je umrla posle 1444. godine i ne zna se gde je sahranjena.
Izvor: Telegraf
